Απόσπασμα από το "Γυάλινο όνειρο" του Χαράλαμπου Ματσαμάκη

 

Η ΚΑΜΗΛΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ. ΚΟΥΒΑΛΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΖΕΣΤΗ ΣΤΙΣ ΚΑΜΠΟΥΡΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣΠΝΕΟΝΤΑΣ ΚΟΚΚΟΥΣ ΚΑΥΤΗΣ ΑΜΜΟΥ, ΧΑΡΑΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣΕ ΜΕΣΑ ΤΗΣ. ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ.

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΝΟΤΕΣ ΣΤΑ ΑΥΛΑΚΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΗΜΑΣΙΩΝ ΤΗΣ. ΕΙΧΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΝΑ ΠΙΕΙ ΝΕΡΟ ΜΑ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΕ ΠΙΣΩ. ΓΕΛΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΤΗΝ ΑΠΟΦΕΥΓΕ. ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΒΟΥΙΣΜΑ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΗΣ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΜΟΥΣΙΚΗ.

ΟΙ ΧΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΚΛΙΜΑΚΕΣ. ΟΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΤΟΥ ΙΔΡΩΤΑ ΚΡΟΤΑΛΙΖΑΝ ΣΤΟ ΜΑΛΛΙΑΡΟ ΔΕΡΜΑ ΤΗΣ. ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΩΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ. . Ο ΚΡΥΟΣ ΑΕΡΑΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΦΛΟΓΕΡΑ. . ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΤΟΥ ΣΚΟΡΠΙΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΡΓΑΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ. ΟΙ ΝΟΤΕΣ ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ, ΚΑΘΩΣ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΡΥΠΩΣΕ ΣΤΗ ΦΩΛΙΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΣΕ ΜΙΑ ΟΑΣΗ. ΡΟΥΦΗΞΕ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΗΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΚΙ ΕΝΙΩΣΕ ΤΙΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΝΑ ΜΟΥΣΚΕΥΟΥΝ ΤΑ ΜΟΥΣΤΑΚΙΑ ΤΗΣ. ΓΟΝΑΤΙΣΕ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΚΙ ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΘΡΟ’ Ι’ ΣΜΑΤΩΝ. ΣΤΗΝ ΟΑΣΗ ΕΧΟΥΝΕ ΓΙΟΡΤΗ. Η ΜΑΥΡΗ ΑΡΑΧΝΗ ΚΟΥΡΔΙΖΕΙ ΤΟΝ ΙΣΤΟ ΤΗΣ. ΛΙΓΕΣ ΝΟΤΕΣ ΑΚΟΜΗ ΑΠ’ ΤΟ ΣΦΥΡΙΓΜΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΟΣΤΩΝ ΠΟΥ ΘΑΒΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΜΜΟ.

ΣΤΑΔΙΑΚΑ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΝΕΒΗΚΕ ΨΗΛΑ. . ΗΠΙΕ ΞΑΝΑ ΑΠ’ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ. ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, Η ΟΑΣΗ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΣ ΖΩΗΣ, ΜΙΛΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΠΙΟ ΠΙΣΩ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΡΕΜΟΥΛΙΑΖΕ ΤΙΣ ΧΟΡΔΕΣ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΟΝΔΟΡΕΣ ΓΡΥΛΙΣΑΝ. ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ. ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΤΟ ΠΑΤΗΜΑ, ΒΑΡΥΤΕΡΗ Η ΝΟΤΑ. . ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΑ. .

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ ΕΙΧΕ ΑΡΧΙΣΕΙ. Η ΑΜΜΟΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ. ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΤΙΝΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΗΣ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΗΛΙΟΣ ΔΥΕΙ, ΝΟΜΙΖΕ ΠΩΣ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΞΥΠΝΑΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΟΥΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΡΙΣΕΙ. ΘΑ’ ΤΑΝΕ ΑΡΑΓΕ ΑΝΑΜΑΛΛΙΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΝΟ;ΘΑ ΧΟΥΖΟΥΡΕΥΕ ΜΕ ΝΟΤΕΣ;

Ο ΗΧΟΣ ΤΩΝ ΧΟΥΡΜΑΔΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣΟΥΛΟΥΣΕ ΕΜΟΙΑΖΕ ΜΕ ΜΑΡΑΚΕΣ. ΤΟΝ ΗΧΟ ΑΥΤΟ ΣΥΝΟΔΕΨΕ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΟΦΘΑΛΜΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΚΛΑΨΙΑΡΙΚΑ ΣΑΞΟΦΩΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΣΚΙΔΑ ΤΟΥ. Η ΚΑΜΗΛΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΕΙ. .  ΗΘΕΛΕ ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΟΜΟΙΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΥΨΩΝΟΥΝ. ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΜΠΕΡΔΕΥΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΝΟΙΑΖΕ. ΠΙΣΤΕΥΕ ΠΩΣ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ. ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΟΙΝΗ ΓΛΩΣΣΑ.

ΕΙΧΕ ΦΤΑΣΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ. ΕΙΧΕ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙ ΑΜΕΤΡΗΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΤΕΣ.. ΤΑΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΙΖΑΝ ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΑ. . ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΠΙΣΩ ΤΗΣ. ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΛΑΜΠΥΡΙΣΑΝ. Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΗΤΑΝ ΛΙΓΕΣ ΜΟΝΟ ΝΟΤΕΣ ΜΑΚΡΙΑ ΤΗΣ.

Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΗΤΑΝ ΛΥΠΗΜΕΝΗ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ. ΕΙΧΕ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΠΙΑΝΟ, ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΤΑΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΡΟΔΟΠΕΤΑΛΑ, ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΠΕΝΝΑΣ ΣΤΑ ΑΚΟΡΝΤΑ ΤΩΝ ΧΟΡΤΑΡΙΩΝ. ΠΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΤΑΝ. ΝΑ’ ΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩΜΗ, ΣΑΝ ΤΗ ΚΑΜΗΛΑ. . ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΥΩΝΕ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΜΟΥΣΙΚΗ. ΠΟΣΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ, ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ, ΤΟ ΜΟΝΟΤΟΝΟ ΒΟΥΙΣΜΑ ΤΩΝ ΦΤΕΡΩΝ ΤΗΣ. ΠΟΣΟ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΕΡΔΕΥΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ.

ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ Σ’ ΕΝΑ ΑΝΘΟΣ ΣΤΟ ΣΧΗΜΑ ΜΕΓΑΦΩΝΟΥ. ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕ ΑΝ ΘΑ ΑΞΙΖΕ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΗΣ. ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΟΠΩΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ. ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΝΕΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ. ΣΤΟ ΚΑΤΩ- ΚΑΤΩ ΣΚΕΦΤΗΚΕ, ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΚΙ ΟΙ ΘΕΟΙ, ΟΛΑ ΚΑΠΝΟΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ.

ΤΟ ΒΟΥΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ-ΗΧΕΙΟ ΕΣΒΗΣΕ, ΚΑΘΩΣ Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΕ. ΕΚΑΝΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΝΩΡΙΜΑ ΜΕΡΗ. ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΠ’ ΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΕΡΑΣΕ. ΕΚΕΙ, ΑΝΤΙΚΡΙΣΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΞΥΛΙΝΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΣ. ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. ΣΚΟΡΠΙΣΕ ΤΗ ΓΥΡΗ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΕ. ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΗΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΥΨΕΙΣ. . . .

ΓΙΑΤΙ Η ΜΟΙΡΑ ΕΠΕΛΕΞΕ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ; ΓΙΑΤΙ ΝΑ’ ΧΩ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ; , ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕ Η ΜΥΓΑ.

ΤΩΡΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΑΠΡΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΥ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΤΑΙ. ΤΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΛΗΓΩΝΕ. ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕΣΑ ΤΗΣ, ΜΑ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΕΜΒΕΙ. ΑΡΧΙΣΕ ΞΑΝΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΒΙΟΛΙ, ΤΡΙΒΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ. ΤΗΝ ΚΥΝΗΓΟΥΣΑΝ ΓΙ’ ΑΥΤΟ. ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ ΠΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΜΕ ΤΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ. ΚΑΘΕ ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΟΤΑ. ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΙΧΑΝ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ. ΑΠΟΘΗΚΕΥΕ ΚΑΘΕ ΝΟΤΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ. ΤΟ ΒΟΥΗΤΟ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΧΑΘΕΙ. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΑΠΟΧΡΩΣΕΩΝ ΠΕΡΑΣΕ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΧΟΡΔΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ. Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΜΥΓΑ ΛΟΥΣΤΗΚΕ ΤΟ ΜΕΘΥΣΤΙΚΟ ΑΡΩΜΑ ΠΟΥ ΣΚΟΡΠΙΣΕ Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΚΑΙ ΤΙΝΑΞΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΑ. . ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ. ΗΤΑΝ ΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ. ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ. ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΝΟΙΑΖΕ ΑΝ ΘΑ ΤΗΝ ΚΥΝΗΓΟΥΣΑΝ ΓΙ’ ΑΥΤΟ. ΘΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΕ ΝΟΤΕΣ. ΘΑ ΕΠΑΙΖΕ ΒΙΟΛΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ. .

ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ. ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΣΧΗΜΑ. .

ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΣΟ ΤΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ, ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΕΜΙΖΕΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΚΟΠΕΥΕ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΣΧΗΜΑ. ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΘΑ ΕΛΑΜΠΕ. ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΙΜΗΘΕΙ, ΝΑ ΑΝΤΛΗΣΕΙ ΝΟΤΕΣ. ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΑΝ ΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ. ΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΤΣΙ ΒΙΑΣΤΙΚΑ;

ΜΕΡΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΦΤΑΝΕ ΣΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ. ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕ ΚΑΘΩΣ ΕΙΣΕΡΧΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΜΟΥΣΙΚΗ ΞΕΦΩΝΙΣΑΝ ΤΑ ΡΟΥΘΟΥΝΙΑ ΤΗΣ, ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕ ΤΙΠΟΤΑ. . ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΝΤΙΚΡΙΣΕ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥΣ. ΣΤΡΑΦΗΚΕ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ. ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΞΩΠΟΡΤΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΜΑΓΑΖΙΟΥ ΜΑ ΤΟ ΒΟΥΗΤΟ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΗΣ ΠΥΚΝΩΝΕ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ. ΤΡΑΒΗΞΕ ΚΑΠΟΥ ΑΠΟΜΕΡΑ. .

ΝΟΜΙΣΕ ΠΩΣ ΑΚΟΥΣΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΣΠΙΤΙ, ΜΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΒΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΦΥΡΙΕΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΣΙΔΕΡΑ. . Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ. ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΚΥΦΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ ΩΣ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΓΟΝΑΤΙΣΕ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΑΝΕ ΤΟΣΟ ΛΑΘΟΣ; ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΚΕΠΑΖΟΥΝΕ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΚΡΥΒΟΥΝΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΜΙΣΟΛΟΓΑ ΤΟΥΣ Μ’ ΑΥΤΗΝ. ΔΙΝΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ, ΣΤΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΑΙΣΧΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ. ΛΥΠΗΤΕΡΕΣ ΟΙ ΝΟΤΕΣ ΤΩΡΑ, ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑΝ ΟΙ ΧΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΑΣ.

Η ΜΥΓΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ. . Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕ. ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΤΗ ΧΤΥΠΗΣΕΙ. ΗΤΑΝ Η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΓΡΑΤΖΟΥΝΑΓΕ ΤΗΝ ΚΙΘΑΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΎΨΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. ΗΤΑΝ Ο ΜΟΝΟΣ ΑΚΡΟΑΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΤΟ ΙΝΔΑΛΜΑ ΤΟΥ. ΖΗΛΕΥΕ ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΗΣ. ΝΟΜΙΖΕ ΠΩΣ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΘΑ’ ΧΕΙ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΕΙΡΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. ΠΟΣΕΣ ΝΟΤΕΣ ΑΡΑΓΕ ΘΑ’ ΧΕ ΑΚΟΥΣΕΙ; ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ. ΗΤΑΝ ΒΟΥΒΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ. ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΑΝ ΤΟΝ ΕΚΡΙΝΕ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ. ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ; ΕΙΧΕ ΩΡΕΣ ΝΑ ΦΑΝΕΙ, ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΗΓΑΝΕ ΑΡΑΓΕ; ΠΟΣΟ ΘΑ’ ΘΕΛΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ.

ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΤΑΣΗ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΨΗΛΑ, ΕΝΩ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΨΗΛΟΤΕΡΑ ΑΠ’ ΟΣΟ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑΜΕ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ, ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ. Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΥΧΑΙΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΙΣΩΣ, ΤΗ ΖΩΗ. ΑΝ ΣΠΕΙΡΟΥΜΕ ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΣΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΜΑΣ, ΑΥΤΗ ΘΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΘΕΙ ΚΑΙ ΣΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ, ΘΑ’ ΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΟΔΕΙΑ... ΜΕ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΥΓΑ, ΝΑ ΤΡΥΠΩΝΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. .

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΕ ΟΜΩΣ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΘΑΡΑ. . ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΞΑΝΑΡΧΕΤΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ, ΤΟ ΧΘΕΣ ΠΟΤΕ. ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟ ΙΝΔΑΛΜΑ ΤΟΥ. ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ.. . .

Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΑΝΤΙΚΡΙΣΕ ΤΗΝ ΚΑΜΗΛΑ. . ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΜΕΝΗ. ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΤΟΥ ΤΖΙΤΖΙΚΑ. . ΜΑ, ΤΙ ΣΤΗΝ ΕΥΧΗ ΓΥΡΕΥΕ ΕΔΩ;

Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΚΑΙ Η ΚΑΜΗΛΑ ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΥΚΛΟ ΑΠΕΙΡΩΝ ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΩΝ ΞΕΠΡΟΒΑΛΕ Η ΜΕΛΙΣΣΑ. . ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ. ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΑΝΤΑΠΟΔΟΘΗΚΕ. ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ. ΤΩΡΑ ΚΑΜΗΛΑ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ. .

ΕΙΧΑΝ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ. ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. . .

ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ΕΝΑ ΚΥΜΑΤΙΣΤΟ ΒΟΥΗΤΟ ΧΑΡΑΞΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ. ΗΤΑΝ Η ΜΥΓΑ. . ΑΝΤΙΚΡΙΣΕ ΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ. ΤΗΝ ΠΛΗΣΙΑΣΕ. ΜΙΑ ΟΣΜΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ. ΕΦΤΑΣΕ ΚΟΝΤΑ... ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑ. ΜΑ, ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΦΕΤΙ ΠΡΑΓΜΑ; ΚΑΙ ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΧΕ ΠΑΝΩ ΤΟΥ Η ΜΕΛΙΣΣΑ; ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΕΒΡΙΣΚΕ ΕΚΕΙ. ΜΑΛΛΟΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΝΟΜΙΖΕ ΠΩΣ ΘΑ’ ΤΑΝΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΚΑΛΙΖΕ ΝΟΤΕΣ. . ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΕ ΣΤΗ ΜΑΛΛΙΑΡΗ ΥΦΗ ΤΟΥ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΚΑΦΕΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ. . ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ. . .

Η ΚΑΜΗΛΑ ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΑΡΓΑ. ΗΤΑΝ ΩΡΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ. ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ. ΓΥΡΙΣΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ. ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕ. ΕΝΙΩΣΕ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ. . ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ.

Ο ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΕΛΕΓΕ ΝΑ ΠΕΣΕΙ. ΟΙ ΒΛΕΦΑΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΑΣ ΕΠΑΙΖΑΝ ΑΡΠΑ ΜΕ ΤΙΣ ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ. ΚΑΠΟΙΟ ΚΟΡΑΚΙ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΚΑΙ ΚΑΠΝΟΣ ΑΝΑΔΥΘΗΚΕ.

Η ΚΙΘΑΡΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕ ΝΟΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΘΩΣ ΤΗΝ ΕΣΕΡΝΕ Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.. ΠΟΥ ΝΑ ΠΗΓΕ ΑΡΑΓΕ Η ΜΥΓΑ; ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕ. ΛΙΓΑ ΜΕΤΡΑ ΠΙΟ ΠΙΣΩ ΕΡΧΟΤΑΝ Η ΚΑΜΗΛΑ. . ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΤΙΣ ΝΟΤΕΣ ΤΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ. . ΜΙΣΟΣΚΕΠΑΣΤΗΚΕ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΜΜΟ. Η ΚΑΜΗΛΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΑΣΕ. ΓΟΝΑΤΙΣΕ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΕ. ΤΟΥ ΕΔΕΙΧΝΕ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ. ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕ ΑΥΤΟΣ. ΦΙΛΙΚΑ ΤΗΣ ΧΑ’ Ι’ ΔΕΨΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ, ΤΗ ΡΑΧΗ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. ΤΙΝΑΧΤΗΚΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ Η ΜΥΓΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ, ΜΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΑΝ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΧΕ ΒΡΕΙ ΤΟ ΙΝΔΑΛΜΑ ΤΟΥ. ΚΑΒΑΛΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΡΑ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΑΣ. Η ΠΟΡΕΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ. ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΕΝΩΘΗΚΕ. ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΑΝ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ... Η ΚΑΜΗΛΑ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. . .

<ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ;

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ;

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΤΕΛΙΚΑ,

ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗ ΣΚΟΥΡΙΑ;

ΚΟΙΤΑΞΕ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΣΟ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ

ΞΕΧΑΣΕΣ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΣΟΥ ΜΑ ΛΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΖΩΗ

ΑΥΡΙΟ ΙΣΩΣ ΖΕΙΣ ΣΕ ΚΑΣΤΡΑ Η’ ΑΣΤΡΑ ΟΝΕΙΡΙΚΑ

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΑΝΕΙΚΑ

ΜΗΝ ΔΕΝΕΣΑΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΕ ΘΕΟΥΣ

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΤΥΦΛΟΥΣ

ΜΗΝ ΔΙΝΕΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ

ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΦΤΥΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΘΑ’ ΣΕ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΟΣ

ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΖΩΗ

ΑΥΤΟΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ ΕΣΥ

ΑΝ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΤΗ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ, ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΦΥΛΑΧΤΟ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΡΦΙΤΣΑ ΜΑΓΙΚΗ

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ

ΘΑ’ ΝΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΓΙΚΗ

ΚΙ ΕΣΥ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΖΩΗ

ΘΑ ΑΚΟΥΣ ΤΑ ΚΛΑΨΟΥΡΙΣΜΑΤΑ ΜΟΡΦΩΝ ΔΙΧΩΣ ΠΝΟΗ. . >

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΔΥΝΑΜΩΝΕ. Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ. ΤΟΝ ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΠΑΝΤΑ, ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. . Η ΜΥΓΑ ΣΤΕΚΟΤΑΝ ΑΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗ.

ΟΡΚΙΣΤΗΚΕ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ. ΝΥΧΤΕΣ ΜΕΤΑ, ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΟΑΣΗ. . Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΓΡΑΤΖΟΥΝΑΕΙ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΗ ΚΙΘΑΡΑ ΤΟΥ. ΤΟ ΒΟΥΗΤΟ ΤΗΣ ΜΥΓΑΣ ΑΚΟΥΓΟΤΑΝ ΚΛΑΨΙΑΡΙΚΟ. ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ. Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΕΙΧΕ ΧΑΘΕΙ.

<< ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΩΡΟΣ

ΘΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

ΚΙ ΑΝ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ

ΠΟΥ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ

ΚΙ ΑΝ Σ’ ΑΓΑΠΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ

ΜΑ ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΕ ΦΕΡΕΙ;

ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ Η ΠΟΙΝΗ

ΚΙ Η ΚΙΘΑΡΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΘΡΗΝΕΙ

ΕΧΕΙΣ ΦΥΓΕΙ ΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ΜΟΝΑΧΑ ΛΕΙΠΕΙΣ ΕΣΥ. >>

Ο ΠΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΕ ΗΤΑΝ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ. ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΤΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΗΣ;ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΛΟΥΣΕ ΝΟΤΕΣ, ΓΝΩΣΕΙΣ, ΧΡΩΜΑΤΑ;  ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΑΛΛΟ. ΧΑΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΚΙ ΑΥΤΗ.

Η ΑΛΥΣΙΔΑ ΕΙΧΕ ΣΠΑΣΕΙ. . ΤΩΡΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΑΣΑΝΙΖΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΦΟΔΡΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ, ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ. ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΩΣ ΠΕΘΥΜΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ. ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕ ΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΟ. ΣΩΣΤΟ ΜΕ ΠΟΙΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ; ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΘΕΜΑ. . ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΙΧΕ ΠΩΣ ΤΟ ΙΝΔΑΛΜΑ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΧΑΘΕΙ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙ ΜΕ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ. ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΠΙΣΩ. ΔΕΝ ΞΗΛΩΣΕ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ.

ΟΤΑΝ Η ΚΑΜΗΛΑ ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΕ, ΠΗΡΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ. ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ. ΞΕΣΠΑΣΕ ΣΕ ΛΥΓΜΟΥΣ. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ, ΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ. ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΜΕ ΑΝΑΦΙΛΗΤΑ ΩΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗ. ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΚΑΘΙΣΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΝΟΣ ΑΨΥΧΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΚΑΙ ΓΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ. ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ. . ΟΡΓΙΣΤΗΚΕ, ΜΑ ΗΤΑΝ ΠΙΑ ΑΡΓΑ. .

Η ΖΩΗ ΑΝΤΙΚΡΙΖΕΤΑΙ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ.

Η ΚΑΜΗΛΑ ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ. ΓΝΩΡΙΜΑ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ. ΔΕΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΓΥΡΙΣΜΟ. ΜΙΛΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΕΤΑ, ΤΟ ΒΟΥΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΗΣ ΧΑΘΗΚΕ. ΟΙ ΗΧΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΜΑ ΤΟΣΟ ΓΝΩΡΙΜΟΙ. Ο ΑΝΕΜΟΣ ΞΑΝΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΝΟΤΕΣ ΣΤΑ ΑΥΛΑΚΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΗΜΑΣΙΩΝ ΤΗΣ, ΣΤΗ ΦΩΛΙΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ, ΣΤΑ ΟΣΤΑ ΠΟΥ ΜΙΣΟΘΑΒΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΜΜΟ. ΟΙ ΧΟΡΔΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ, ΚΟΥΡΔΙΣΜΕΝΕΣ. Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ. ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ. ΔΕΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΘΗΚΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ...

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ. ΟΙ ΠΑΤΗΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. .

ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΚΑΜΗΛΑ ΠΟΥ ΜΠΕΡΔΕΥΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ. ΓΕΛΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΜΕΛΙΣΣΑ ΠΟΥ ΖΗΛΕΥΕ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΑΣ. ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ, ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΜΠΕΡΔΕΥΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΓΕΛΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΜΥΓΑ ΠΟΥ ΖΗΛΕΥΕ ΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ. . ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΖΗΛΕΥΕΙ ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΜΥΓΑΣ. ΤΟ ΠΩΣ ΤΡΥΠΩΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΚΑΜΗΛΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΓΕΛΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. . ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΙΡΑ ΑΝ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΡΙΟ Η’ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝ ΔΕΝ Τ’ ΑΠΟΖΗΤΗΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΜΕ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ. ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΜΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ. ΟΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΩΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΙ, ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΤΙ, ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ. . .

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗ ΓΑΛΗΝΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΗΣ. ΚΡΥΒΕΙ ΤΗΝΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΟΒΟΥΣ, ΔΕΝ ΦΟΡΑΕΙ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ... ΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΝΟΤΕΣ, ΟΛΟ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ. . .

Χαράλαμπος Ματσαμάκης