Νύχτες πολλαπλής ολκής Του Χρήστου Νιάρου

Εχουμε μπεί στην Θητεία του καλοκαιρινού χειμώνα.Οι νύχτες με την όμορφη φεγγαρίσια γλύκα και με τα κύματα της θάλασσας,μας ακολουθούν και μας συντροφεύουν.Από το σπίτι του καθενός,οι ώρες και τα δευτερόλεπτα ζούν μια άλλη αιωνιότητα.Η αδειοσύνη του ουρανού εδώ στις πολιτείες του Νότου,στην βραχνάδα και στον ιδρώτα της ημέρας,επιμένει να λύνει σιωπές και καλύπτει κενά και αποστάσεις.Προσπαθεί δηλαδή,μέσα στο χορό της νύχτας περισσότερο να βρεί διέξοδο και χρώμα στην γλυκιά μυρουδιά των λουλουδιών.

Ελα όμως που το καθετί έχει το δικό του άρωμα,ειδικά στις νυχτιές που ψάχνουν μια άλλη ισορροπία.

Οι νύχτες της Μελβούρνης,προσπαθούν να αποτελέσουν ισορροπία της ημέρας,με την ανάμνηση λαικού πανηγυριού,έστω και για λίγους.

Μπαίνουν βιαστικά στα μπαράκια και ρίχνουν μια ξεχασμένη ματιά στους θαμώνες,καθώς η παγωμένη μπύρα απολαμβάνεται με φωνές και ήχους.Είπαμε στην εποχή της ταχύτητας και του διαδικτύου τα πάντα αποτελούν γλυκιά απόδραση έστω και με συστολή.

Οι νύχτες εδώ δεν αντέχουν το ξημέρωμα,στην νυσταγμένη διαδρομή του ήλιου,και αναζητούν άρωμα καφέ.

Οι νύχτες της Μελβούρνης έχουν ποικιλία φαγητών και εδεσμάτων,για να μπορούν να ετοιμαστούν στην έξοδο σε κεντρικούς και περιφερειακούς δρόμους,έστω και αν δεν έχεις σποράκια στην τσέπη σου για ώρα ανάγκης και αμηχανίας.

Οι νύχτες της Μελβούρνης χάνονται στις διαδρομές των αστεριών,όπου εκεί επιστρέφει το παρελθόν της παιδικής ηλικίας και ο παραλληλισμός

Που σε βγάζει εκτός αγώνος,αλλά με την αγωνία,οπότε κοιτάς κατάματα

Τα σημάδια και τα αχνάρια της εποχής.

Οι νύχτες της Μελβούρνης μένουν στο μπαλκόνι συντροφιά με την βουή των αυτοκινήτων και τα φώτα των διαμερισμάτων,σε ακινησία καθώς η μικρή οθόνη φωτογραφίζει και πιθανόν απορροφάει καθετί το ονειρικό.

Οι νύχτες της Μελβούρνης,δεν έχουν ώρα,δεν έχουν παραθυρόφυλλα αλλά ούτε και κοιμούνται στην άμμο.Περπατούν καιρού θέλοντος στην παραλία,και μαζεύουν κοχύλια και αστερίες.

Οι νύχτες της Μελβούρνης,συναντάν τις μοναξιές και τις διαλύουν σε ένα ποτήρι.Αν αυτό βγεί μισογεμάτο ή μισοάδειο είναι θέμα παρέας και καλής καρδιάς.

Οι νύχτες της Μελβούρνης είναι κομμάτια αλκοόλ στον ουρανίσκο και στα τζάμια των τηλεφωνικών θαλάμων,με τον καπνό του τσιγάρου να στέλνει τα υπόλοιπα μηνύματα.

Οι νύχτες της Μελβούρνης έχουν άρωμα του ερωτα και της γλυκιάς περισπωμένης της αγκάλης σου.

Οι νύχτες της Μελβούρνης στην σιωπή τους, διαβάζουν βιβλία και εφημερίδες,ξεφυλλίζουν παλιές φωτογραφίες και μοιράζουν κούραση και μνήμες,εχοχές συγκρίνουν,αλλά και ετοιμάζουν το μεσημεριανό για την επόμενη

Οι νύχτες της Μελβούρνης δεν είναι όλες ίδιες.Σαββατοκυριακα βάζουν τα καλά τους,και βγαίνουν,δίνοντας υπόσχεση για την επόμενη συνάντηση,σαν μια γλυκιά παρένθεση στην ρουτίνα.

Οι νύχτες της Μελβούρνης,χάνονται στους μεγάλους ουρανοξύστες,στα τζάμια των τρένων και στις αγορές,καθώς η σιωπή απλώνεται,χωρίς αρχή μέση και τέλος.

Οι νύχτες της Μελβούρνης χάνουν την ταυτότητα τους στα σουπερμάρκετ,μιας και η νύχτα γίνεται έστω για λίγο,μέρα.

Οι νύχτες της Μελβούρνης παίζουν και ποντάρουν έτσι για να περνάει η ώρα και όποιος έχασε έχασε.

Οι νύχτες της Μεβούρνης περπατούν και επιστρέφουν κουρασμένες στον καναπέ,μέχρι να βγάλουν τα σκουπίδια στο δρόμο,και να ασφαλίσουν την εξώπορτα,δια παν ενδεχόμενο.

Οι νύχτες της Μελβούρνης στα ξεχασμένα φωτάκια των κεντικών δρόμων θυμίζουν γιορτάσι,με την συμμετοχή όλων,μόνο που απουσιάζει η πλατεία.

Οι νύχτες της Μελβούρνης στέλνουν ηλεκτρονικά μηνύματα,στο σύγχρονο παιγνιδάκι της εποχής και των διαδικτυακών φίλων.

Οι νύχτες της Μελβούρνης δεν είναι ίδιες,απλά προσπαθούν να δώσουν με κουβέντες της παρέας,κάποια άλλη ένταση,στην ψύχα του κόσμου που αιωρείτε αλλά  στην ψυχή του καθενός.

Οι νύχτες της Μελβούρνης τραγουδούν σκοπούς,συλλαβές και στα όνειρα  ακόμη ,έστω ,για λίγο να  ξεφύγουν,με τα ανάλαφρα του καλοκαιριού και τα ανοιχτά παράθυρα και σε πάνε αλλού…

                                    Χρήστος Νιάρος.

www.elogos.gr