|
Πέντε Ποιήματα... Του Κώστα Χρυσού |
Xρήσιμο
Σήμερα ο αγέρας χτυπούσε το παράθυρό μου
περισσότερ’ από πάντα.
Σφήνωσα ένα χαρτί στη χαραμάδα.
Ήταν το γράμμα σου.
Είμαι...
Δεν είμαι παρά μια σφήνα, σε μια σχισμή του χώρου,
ένα τικ, σ’ ένα χάσιμο του χρόνου.
Όνειρα σπρώχνουν τη ζωή μου μια μπροστά και μία πίσω,
καθώς μεγαλώνω με τον ήλιο κατεβαίνοντας,
και καθώς μικραίνω με τον ήλιο ανεβαίνοντας.
Το να μην ελπίζω, είναι θανατηφόρο.
Όταν δε με σκέφτεστε παύω να υπάρχω.
Πρόσεξε
Δε πρόσεξα.
Με τύφλωσε η σκόνη
που σήκωσε ξάφνου ο δυνατός αέρας
που ‘χει σ κ ί σ ε ι
διαφημίσεις για τσιγάρα
και αφίσες ποδοσφαιρικών ομάδων
και pop groups
κ’ έχει πάρει πορνοπεριοδικά
από περίπτερα
κ’ εφημερίδες,
και τα σέρνει όλα
μι’ από δω και μι’ από κει,
όπως και μένα.
That
’s me.My body, a bed sheet,
Spread out on the bed of pleasure,
Stained from the excesses
Of my senses.
My soul, a tablecloth,
Spread out on the table of knowledge,
Stained from the banquets
Of my mind.
That’s me, a frail curtain,
Hung out on the line of life
Weathered by time.
With out you
Like the frost digs
The cold into my body
And the wind, so slowly,
Twists it in my flesh…
So the night digs
"Alone" into my mind
and silence, so slowly,
twists it in my soul.
Links: Η σελίδα του Κώστα Χρυσού