Σταύρος Αμπελάς 

Προσμένω το καλοκαίρι

Προσμένω το καλοκαίρι

που η θάλασσα

είναι καλή με τους νεκρούς

και δεν πληγώνει

την ευαίσθητή τους σάρκα

γιατί θέλω να 'μαι ωραίος

όταν με βρούν

κι όσοι δε μ' αγάπησαν πριν

να μ' αγαπήσουν τότε.

Έπεσε στη θάλασσα

Έπεσε στη θάλασσα

και πνίγηκε

δένοντας στο λαιμό του

ένα άστρο.

Η κραυγή

Κι όσοι ακούσετε

στα ποιήματά μου

την κραυγή

θα βγείτε στο παράθυρο

να ουρλιάξετε μαζί μου

Όσοι μας πλήγωσαν

Όσοι μας πλήγωσαν

θα μας ξαναπληγώσουν

σε μια προσπάθεια

να μας κάνουν

καλύτερους ποιητές.

Παρακαταθήκη

Παιδί μου

όταν θά 'ρθεις

θα βρεις γραπτά

που θα εξηγούν

γιατί απέτυχα

γιατί έπαιξα τη ζωή μου

στα χαρτιά.

Γυμνό φεγγάρι

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που δεν κοιτάζουν

το φεγγάρι στα μάτια

τις νύχτες του Αυγούστου

που είναι ολόγυμνο.

Μεταλλάξεις

Πέφτουν τα χέρια

πέφτουν τα πόδια

πονούν τα νέα.

Άλλοι γίνονται τέρατα σωστά

άλλοι όμορφοι σαν Θεοί

και στην όχθη μιας λίμνης

υψώνουν

το μαγευτικό

αλλά μάταιο

τραγούδι τους

για έναν μελλοθάνατο κύκνο.

Πεθαίνουμε μόνοι

Πεθαίνουμε μόνοι

όπως ζήσαμε.

Όλοι αυτοί γύρω μας

δεν είναι

παρά απλοί θεατές

του θανάτου μας.

Αργότερα

σε πολυτελή εστιατόρια

διασκεδάζοντας

θα συζητούν

για την ερμηνεία

του τέλους μας.

Κάθε λεπτό

Κάθε λεπτό

ψάχνω να βρω

το λάθος δρόμο

που μ' έφερε εδώ

σε μια πολιτεία

που οι άνθρωποι μιλούν

μια ξένη γλώσσα

κι όλο βραδιάζει

και πάντα

στην τρύπια τσέπη βρίσκω

το απόκομμα ενός ποιήματος.