Παντελής Κελεσίδης
Παντελής Κελεσίδης
25 ετών
μεγάλωσα στη Θεσ/νικη
τώρα μετα το στρατό έμεινα εδώ , στη Λήμνο…
Γράφω από τα 15 μου (αν θυμάμαι καλά)
στίχους για τραγούδια , ποιήματα , και κάποια λίγα κείμενα
περί
κοινωνικών και ανθρωπιστικών ανησυχιών…
Θα μου έφτανε αν έστω και λίγοι ή ένας …
διάβαζε τα λόγια μου και κέρδιζε έστω
και κάτι το απειροελάχιστο …
Σημείο αναφοράς
Το
μόνο που λείπει τώρα είναι ένα σημείο
αναφοράς
να μετριέμαι και να συγκρίνομαι `αδυναμία
του νου
μα επιβάλλεται …
Γιατί
ότι κι αν κάνεις το νομίζεις μάταιο
αν κανείς δε το μάθει
Αλλά
από την άλλη δε θέλω ισοπεδώσω τα πάντα
δεν είμαι μηδενιστής , δεν παραιτούμαι απ’
το παιχνίδι
έστω για πλάκα θα παίξω…
κι όπως συμβαίνει με όλα τα παιχνίδια ,
δεν υπάρχει τίποτα να κερδίσεις
εκτός
ίσως απ’ τη συγκίνηση του παιχνιδιού
θα μείνω λοιπόν το αποφάσισα
μα
πρέπει να βρεθεί ένα σημείο αναφοράς
κάποιος να του λέω τις σκέψεις μου , τις
πράξεις μου
να με βρίζει , να με επαινεί , οτιδήποτε…
Κάποιος ή κάποιοι να αυτοκατατίθεμαι και να αυτοεξηγούμαι…
Λυπάμαι
γιατί αυτό το ρόλο , δυστυχώς ,
δε μπορώ να το δώσω στον ίδιο τον εαυτό μου
Χρειάζομαι κάποιον …
Άλλοι τρόποι
Δεν έχω άλλα λόγια να δώσω ,
αυτό που συμβαίνει
σ’ αυτά που έχω μάθει
για να προσαρμόσω …
Ότι γύρω μας συμβαίνει
μοιάζει με λέξη
χιλιοειπωμένη – βαρετή
Σιγά σιγά το καταλαβαίνω
Οι τρόποι που ‘χω μάθει να ζω
…δεν είναι αρκετοί.
Δε μου φτάνουν όλες οι λέξεις
όλα τα χρώματα
όλες οι ωραίες μορφές ,
Ψάχνω για κάτι πολύ πιο μεγάλο
από όλο το σύμπαν
ψάξε μαζί μου αν θες
Οι αλήτες που γυρνάνε στους δρόμους
ξέρω φοβίζουν , μα κρύβουν
μια σοφία μοναδική…
Είναι έξω απ’ όλο τον κόσμο
πάντα θλιμμένοι για τα χάλια
που έχει η ζωή
Ψάχνω καινούργιες ιδέες
για το πώς θα περάσω αυτή τη ζωή
Χιλιάδες πιθανότητες μία μία διαγράφω…
πρέπει να βρώ άλλους τρόπους να ψάχνω
οι τρόποι μου δεν είναι αρκετοί
Όσο κι αν ψάχνω βασισμένος
σ’ αυτά που χρόνια πολλά
μου στριμώχνουνε μεσ’ το μυαλό
τίποτα δε θα βρω
πρέπει να βγάλω από μέσα μου
χιλιάδες γνώσεις
που στο μόνο που είναι χρήσιμες
είναι στο πως θα μένω εδώ κολλημένος στη γη
κολλημένος σε μία ζωή βαρετή
τόσο ίδια σε όλους
ένα θεό να προσκυνώ
και να φοβάμαι μη πεθάνω
Όλα αυτά απ’ το μυαλό μου θα βγουν
και θα αφήσω να φανεί ο φωτεινός εαυτός μου
το ξέρω μπορώ να πετάξω … σα πουλί
μα πρέπει να βρω άλλους τρόπους να ψάχνω
Οι τρόποι μου δεν είναι αρκετοί
Ψεύτικα Αισθήματα
Ψεύτικα αισθήματα , ενός ψεύτικου κόσμου
παίζουν
μαζί μου μ’ ένα τρόπο ασύλληπτο
Μα ένα παράξενο φως , ένας έρωτας
μοιάζει να σβήνει κάθε τι περιτό …
Μ΄ ανεβάζει ψηλά - ως το θεό
και μετά με πετά …χαμηλά…
πιο χαμηλά , …χαμηλά ,
ακόμα πιο χαμηλά !!!
Εκεί κάτω , στης ψυχής μου τον πάτο
έχω βρει την αλήθεια την μοναδική
Αυτή που μας λέει…
Πως
δεν υπάρχει αλήθεια…
δεν υπάρχει αλήθεια…
Αλήθεια σ’ αυτή τη ζωή .
Είναι
όλα , τόσο ψεύτικα
τόσο απαίσια ,
τόσο όμορφα και αληθινά
Είναι
όλα , ένα ψέμα ,μια αλήθεια
μια σιωπή , μια κραυγή και ξανά …
Βυθίζεσαι πιο χαμηλά.
Ξαγρυπνώ
,
πάνω σε έρημες ώρες
Σε
άδειες στιγμές
εγώ χτίζω καινούριες ζωές
Περιμένω ,
πεταμένες
ελπίδες
να μας ξεσηκώσουν ξανά
έστω για λίγο … να πετάξουμε ψηλά ,
έστω για μία φορά… και μετά…
Στης ζωής μας τα πιο πιθανά …
Χαμηλά , πιο χαμηλά , χαμηλά
Ακόμα πιο χαμηλά…
Εξίσωση Ψυχρή
Εξίσωση
ψυχρή , απολύτως λογική
δεν υπάρχει λόγος να την αρνηθούμε
είναι η ζωή μια πολύ μικρή γραμμή
που όσο ζούμε μόνο την ακολουθούμε
Όμως
πέρα απ’ αυτή
πλησιάζει ένα φως
το καράβι που ‘χα πει
απ’ όταν ήμουνα μικρός
Η
θάλασσα βουλιάζει
κι αγκαλιάζει το θεό
χίλιοι δαίμονες με δένουν
κι εγώ τους χαμογελώ
Όμορφα
μικρά λουλούδια
στον αέρα να πετούν
τα καλύτερα τραγούδια
φεύγουνε πριν να τα πουν
Το μυαλό μου έχει κάτσει
σε
μπαλόνια στρογγυλά
δεν υπάρχει καμιά τάξη
όλα είναι αναρχικά…