AΝΘΟΔΕΣΜΗ (ποιήματα και τραγούδια για μια νύχτα)
των: Μιχάλη Γκανά, Διονύση Καψάλη, Γιώργου Κοροπούλη, Ηλία Λάγιου
εκδόσεις Άγρα 1993


Το ερώτημα κατά πόσον η ομοιοκαταληξία και το μέτρο είναι ξεπερασμένα στην ποίηση, μετά από την απελευθέρωση των μορφών και την επικράτηση του ελεύθερου στίχου, επανέρχεται συχνά.

Η δική μας άποψη είναι ότι πρέπει να συνυπάρχουν και οι δυο τρόποι έκφρασης- ο παραδοσιακός και ο ελεύθερος. Ναι μεν ο "ελεύθερος" στίχος απελευθερώνει από τις συμβάσεις του μέτρου και της ομοιοκαταληξίας, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε τη μουσικότητα, το λυρισμό και την ψυχική ανάταση που μας προσφέρει η παραδοσιακή φόρμα. Σε τελική ανάλυση η καλή ποίηση παραμένει καλή ποίηση, με όποια μορφή και αν παρουσιάζεται.

Με βάση αυτό το σκεπτικό οι εκδόσεις Άγρα εξέδωσαν το 1993 μια ανθολογία από ποιήματα 4 ποιητών , που ακολουθούν συχνά τον "παραδοσιακό" τρόπο γραφής.(και των οποίων τις ποιητικές συλλογές θα παρουσιάσουμε προσεχώς). Η ανθολογία αυτή ονομάστηκε "Ανθοδέσμη" (με υπότιτλο: ποιήματα για μια νύχτα). Πιστεύουμε ότι πρέπει να διαβαστεί , κυρίως για να αντιληφθούμε ότι μπορούν να δημιουργηθούν ποιήματα με σύγχρονες έννοιες και περιεχόμενο, που διατηρούν όμως τον παραδοσιακό τρόπο γραφής. Βέβαια σε αυτή την περίπτωση τα όρια μεταξύ ποίησης και στίχων είναι λεπτά,ωστόσο οι καλοί στίχοι, (όπως πχ του Νίκου Γκάτσου), πιστεύουμε ότι πρέπει να εντάσσονται επίσης στην ποίηση. Είναι πια καιρός ν'απαλλαγούμε από το διαχωρισμό μεταξύ "παραδοσιακού" και "ελεύθερου" στίχου και να δούμε την ποίηση σε όλο της το φάσμα, που εκτείνεται από τους στίχους των τραγουδιών, τα σονέτα και τις μπαλάντες, την απροσδόκητη ποίηση με τα "μετρικά χάσματα" του Καρυωτάκη , την ελεύθερη "συνειρμική " ποίηση του Σεφέρη, την "πεζή"  γραφή του Καβάφη , μέχρι και τα μικρά πεζά που μοιάζουν με τμήματα διηγήματος, που αποσπάστηκαν και ταξιδεύουν στο χαρτί….

Όλα ποίηση, όλα Λόγος, με μόνο κριτήριο ποιότητας τις νέες ματιές στον κόσμο που μας προσφέρουν και την ψυχική ευεξία που μας δημιουργεί η καλή ποίηση…..

Από τα πολλά ποιήματα της ανθοδέσμης που μας αρέσουν, διαλέξαμε για
σας :

ΑΘΑΝΑΤΗ ΠΑΡΤΙΔΑ (Γιώργος Κοροπούλης)

Το πλάνο γενικό: Νύχτα, χειμώνας
και κάθονται οι δυο τους πλάι στο τζάκι.
Σαν άλλου κόσμου να έφτασε αεράκι,
καθένας τους κρυώνει κατά μόνας.

Κάθονται από νωρίς: εφημερίδα
διαβάσαν, διαφώνησαν λιγάκι,
συμφώνησαν μετά να παίξουν σκάκι-
κι αφήσανε στη μέση την παρτίδα.

Κάθονται- και αργεί να φέξει η μέρα.
Καινούριες δεν θυμούνται ιστορίες.
Του γάμου τους κοιτούν φωτογραφίες-
κι ακούν διπλή της νύχτας τη φλογέρα….

Ασπρόμαυρες κοιτούν φωτογραφίες,
αμίλητοι, σαν πιόνια σε σκακιέρα-
(αγάπη μου, θυμάσαι την ημέρα;).
Ποζάρουν με κυρίους και κυρίες.

Όλοι συγκινημένοι, όλοι δακρύζουν,
η νύφη και ο γαμπρός χαμογελάνε-
εδώ φιλιούνται, εδώ αποχαιρετάνε.
Εδώ-παίζουν τα μαύρα και κερδίζουν….