Ο Τ. S. Eliot έγραψε την Έρημη Χώρα το 1922, θέλοντας να σχολιάσει την κατάσταση που επικρατούσε στην Αγγλία (και κατ’ επέκταση στην Ευρώπη) μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο.

Ο ποιητής μας Ηλίας Λάγιος αποφάσισε το 1996 να κάνει μια “μεταγραφία” της Έρημης χώρας, να ξαναπλάσει δηλαδή το ποιήμα, προσαρμόζοντάς το στα Ελληνικά δεδομένα. Περιγράφει κυρίως την κατάσταση που επικράτησε στην Ελλάδα μετά τον Β’παγκόσμιο πόλεμο, όπου ακολούθησε ο Εμφύλιος και οι διώξεις των αριστερών, αλλά επεκτείνεται και στις καταστάσεις της εποχής μας.

Παραθέτουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα της συλλογής:

“….και στο μάκρος της Οδός Αθηνάς ως την πλατεία Ομονοίας,

ω Χώρα, χώρα κάποιες φορές σε ξαναβρίσκω, σαν ακούω

σ’ ένα κουτούκι πάνω απ’ το Μοναστηράκι

ενός μπουζουκιού την παραπονεμένη ανέσα

και τα θούρια και το θόρυβο εκεί μέσα

που μαζώνονται αποκαμωμένοι οι εργάτες με τ’ απόβραδο.

Εκεί που οι επαγγελίες για τη μεγάλη Επανάσταση κρατούν

μια παράξενη αγνότητα ασπροφτέρουγου περιστεριού……”

“….O Απρίλης δεν κατέχει από αμυγδαλιές, κυοφορώντας

πασχαλιές μέσα από τη βουρδουλιασμένη Γη, αναδεύοντας

γνώση και θέληση, αρδεύοντας

προσκυνημένες ρίζες, με εαρινή βροχή.

Το χειμώνα παρηγοριόμαστε, σκεπάζοντας

τη μουσκεμένη ενοχή με λήθη, θρέφοντας

μια ταγκισμένη ζωή με οικοδομές και υπόσχεση ελέους.

Το θέρος μας αιφνιδίασε , καθώς ξεχύθηκε από τη μάντρα της Καισαριανής,

αντάμα με τον ήλιο. Πυργώσαμε συννεφιασμένες ακροπόλεις

και η μπόρα σύρθηκε ως τη γωνία Πατησίων και Στουρνάρα,

εκεί που γιόρταζαν τη λευτεριά και τους χτυπήσαμε…..”