Η ποίηση είναι κυρίως ένα ταξίδι στο χώρο της φαντασίας. Ένα τέτοιο ταξίδι επιχειρεί ο Τάσος Ρούσσος με τη συλλογή “Το πλοίο φάντασμα”. Όπως λέει και ο ίδιος στο οπισθόφυλλο : “ ..Το ποιήμα- σκάφος ταξιδεύει στην εξωτική γεωγραφία της φαντασίας, μέσα σε ασυνεχή χρόνο. Συναντιέται με πρόσωπα και πράγματα της Ιστορίας και της λογοτεχνίας, αλλάζοντας διαρκώς. Παράλληλα ταυτίζεται με τον ποιητή, υποδηλώνοντας ότι το αιώνιο ταξίδι του είναι ίδιο με το ταξίδι στο ποιητικό γίγνεσθαι….”

Aς ακολουθήσουμε λοιπόν τα βήματα του Ρεμπώ, του Ουράνη και του Καββαδία , στο ταξίδι που δεν τελειώνει….Η συλλογή χωρίζεται σε 4 ενότητες: πυξίδες, αστρολάβοι, παλαιοί χάρτες και μεθυσμένοι μεσημβρινοί…οι παρακάτω στίχοι είναι από τους πιο χαρακτηριστικούς:

Βουλιάζεις στην ομίχλη και την πλάνη,

μ’ έσπρωξες μες την κόλαση να μπω

καράβι- σταυραδέρφι του Ρεμπώ

του ποταμού σε κάψαν Ινδιάνοι.

Ποιος είναι ο καπετάνιος, ποιο το σκάφος;

το κυβερνάς ή αυτό σε κυβερνά;

Ποιος απ’ τους δυο τον άλλον προσπερνά;

Υδάτινος δεν σου ταιριάζει τάφος.

Ξέχασες τους εχθρούς σου και τους φίλους,

τα εγκόσμια όλα αντίλαλοι θαμποί-

έσβησε ο ήλιος καθώς έχεις μπει

βαθιά μες της ψυχής τους παραλλήλους.

Άγνωστος χάρτης, χαοτικός ο νους μου,

τον σχεδιάζω πάνω στο χαρτί

κι απόκριση ζητάω στο “πώς ” και “τι”,

τους τρόμους να ημερώσω τους κρυφούς μου……