ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΣ- ΥΠΟ ΞΕΝΗΝ ΣΗΜΑΙΑ
“…Δεν θα ‘ρθούμε. Τα χρόνια, τα κύματα, μας έβγαλαν αλλού.(...) Τι να σου κάνει ο φίλος εκείνος που ξεχάσαμε κι ο άλλος, που μας ξέχασε ή θα μας ξεχάσει; (…) Μονάχα λέξεις αφήσαμε πίσω μας, λέξεις κλεμμένες από φτωχούς, άρρωστους προγόνους, που ξεχάσαμε κιόλας τ’ όνομά τους…. ”.
Συνεχίζοντας την παράδοση του Καββαδία, ο ναυτικός Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος γράφει μια σειρά ποιημάτων και μικρών πεζών, που επιλεκτικά παρουσιάζονται σε μια μικρή συλλογή με τον τίτλο: “υπό ξένην σημαία” .Αν και ο Νίκος Καββαδίας έχει επισκιάσει, με την κυριαρχική του φιγούρα, τους σύγχρονους και μεταγενέστερους της “ναυτικής” λογοτεχνίας, ωστόσο, σε ένα λαό θαλασσινό και ταξιδιωτικό, όπως οι Έλληνες, τα ποιήματα που αναφέρονται σε ταξίδια πάντα θα ξεσηκώνουν τη φαντασία και θα συγκινούν. Εξάλλου και η ίδια η ποιητική πορεία, ακόμα και η ζωή, έχει συχνά παρομοιαστεί με ένα “ταξίδι”. Όλοι οι μεγάλοι μας ποιητές έχουν γράψει τουλάχιστον ένα “ταξιδιωτικό ” ποιήμα, που να αναφέρεται σε θάλασσες και καράβια ( όπως η “Ιθάκη” του Καβάφη και το “όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει” του Σεφέρη.)
Ένα από τα χαρακτηριστικά ποιήματα της συλλογής του Λυκιαρδόπουλου, είναι:
Έτοιμη η σχεδία,
σαράντα τόσα χρόνια την ετοίμαζα,
κόβοντας δέντρα, φυτεύοντας δέντρα,
γράφοντας και σβήνοντας-
γράφοντας και σβήνοντας έλιωσα τη ζωή μου.
Δεν έχω άλλα προσχήματα,
έτοιμη η σχεδία
και η θάλασσα κάλμα μπουνάτσα.
Όλα σε τάξη μέσα στο μυαλό
χτισμένο σπίτι και χτισμένο μέλλον,
με φυλακές χαρούμενες, τραγούδια και με φως.
Δεν έχω πια καμιά δουλειά σε τούτο το νησί.
Σοφία Κολοτούρου για το www.elogos.gr