ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΟΠΟΥΛΗΣ- FIN D’AMOR
Στο καινούριο του βιβλίο ο
Γιώργος Κοροπούλης ασχολείται με τα συναισθήματα που προκύπτουν από το τέλος
ενός έρωτα και ταυτόχρονα και ενός γάμου. Είναι ένα θέμα που έχει αναλυθεί
συχνά, όμως η πρωτοτυπία της ποίησής του έγκειται στο ό,τι επεξεργάζεται το θέμα
του με μια απροσδόκητη “θεατρική” ματιά.
Συγκεκριμένα, γράφει δυο ρόλους, τον αντρικό και το γυναικείο, που συχνά μιλούν ταυτόχρονα για τις κοινές ελπίδες -αρχικά- και τις διαψεύσεις, στη συνέχεια, της συζυγικής τους ζωής.
Προτείνουμε αυτό το βιβλίο, γιατί πιστεύουμε ότι ανταποκρίνεται στα βιώματα των περισσότερων ανθρώπων και μιλάει με τρόπο λυρικό για το τέλος των μεγάλων ερώτων, χωρίς όμως να εκπίπτει και στο μελόδραμα.
Ένα από τα χαρακτηριστικά ποιήματα της συλλογής είναι και το παρακάτω:
(η πρώτη “φωνή” είναι η αντρική και η δεύτερη είναι η γυναικεία)
-Μια φάρσα-θέλεις να την ξαναπαίξουμε; Έναν γάμο…
-σαν κολικό, σαν να έχεις στα νεφρά σου άμμο…
-Θέλεις να παίξουμε την τελετή, τα δώρα;
-παρόν το σόι σου (που κούφια να ‘ν’ η ώρα)
-να παίξουμε-αυτό προπάντων! Μια νεότητα
-που κράτησε ένα χρόνο, στην πραγματικότητα
-Να παίξουμε πως ήμουν τριανταεννιά
-κι έπινες κι έγραφες κι ο μήνας είχε εννιά
-κι ήταν η κάθε μέρα μου παραμονή
-κι οι φίλοι σου μου λέγαν “κάνε υπομονή”
-γιατί ήταν, λέει, μια γιορτή να ξημερώσει
-περίμενα, δεν είχα ακόμα μετανιώσει
-που δεν ξημέρωνε ποτέ κι εγώ φοβόμουν
-κι όλο σε πρόσεχα και σε περιποιόμουν
-Κάτι ελλόχευε στον άδειον ουρανό
-Κάτι ερχόταν-όλο και πιο σκοτεινό
-Κι όλα τα τύλιξε ο φόβος- τη ζωή σου
-και τα παιδιά που εν τέλει έκανα μαζί σου
-τη φωτεινή κουζίνα, το ζεστό φαϊ
-τα πρωϊνα, που έβγαζες βόλτα το σκυλί
-την πάχνη της αυγής, το διάβασμα, το χάδι
-τα βράδια που δεν σε μισούσα στο σκοτάδι
-Έτσι περάσανε τα χρόνια, έπαιξα κι έχασα-
-Σιγά σιγά, δεν σ’ αγαπούσα πια, το ξέχασα….
Σοφία Κολοτούρου για το www.elogos.gr