ΗΛΙΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ - Ο ακροβάτης των λέξεων

 

Εκδόσεις Παρατηρητής

      

Η φυσική ροπή του ανθρώπου για "τάξη" δεν φαίνεται να υπάρχει στον Ηλία Κουτσούκο που κάνει αέναα αντίλογο στην τάξη αυτού του κόσμου σπέρνοντας αταξία και ποτέ αταραξία. Ένας γνήσιος ενσαρκωτής των λόγων του κι απ' τους λίγους που έχουν το δικαίωμα ν' αποτιμούν και ν' αποφαίνονται για το έργο της γενιάς τους.

 

Η ζωή του νομιμοποιεί κάθε κρίση κι η ποίησή του αποτελεί τη στάση και το ίχνος του για όλα τα φιλοσοφικά ερωτήματα και τους φόβους του καιρού μας. Γράφει και μιλάει έχοντας κατακτήσει τον προσανατολισμό του χαρισματικά. Γεννημένος ποιητής κι όχι "φτιαγμένος", είναι από τους ελάχιστους πνευματικούς οδηγούς που αξίζει ν' ακούσουμε. Στον ακροβάτη των λέξεων εκφράζεται αυθόρμητα κι αθώα, με την πρώτη αγνή αντίδραση σαν ένα πανέξυπνο παιδί. Τα λόγια μιας συζήτησης, ενός εσωτερικού μονολόγου, μιας συμβουλής, γίνονται αφυπνιστικά μηνύματα. Συμπαγή, μεστά, ποιήματα διεγερτικά χάπια για την αναμόρφωση και την ταλάντωση της ζωής μας. Ποιήματα που καταδεικνύουν την αναλγησία των χορτάτων για την πείνα των νηστικών, την υποκρισία και το γελοίο πρόσωπο της εξουσίας, την απληστία του ανθρώπου, την προσκόλλησή του στ' ασήμαντα και την απομάκρυνσή του από τα ουσιώδη. Ο θάνατος, ο χρόνος κι η σχέση μας μαζί του, η μοναξιά, οι άδειες επαφές των ανθρώπων, γίνονται μοχλός για να ξεκινήσει η ποίηση του Ηλία Κουτσούκου που μόνο με μυλόπετρα μπορώ να την παρομοιάσω έτσι όπως κυλάει κραδασμικά πάνω σε αχάρακτους τόπους και τραντάζει την ύπαρξή μας. Με γλώσσα τολμηρή, απολύτως ελεύθερη, αυθεντική και ύφος μονολόγου, σχεδόν θεατρικού, καταργεί την απόσταση με τον αναγνώστη δημιουργώντας αμέσως μια σχέση φιλική.

 

Θα θελα όλοι να διαβάσουν τον ακροβάτη των λέξεων. Δεν με απασχόλησε καθόλου αν αποτελείται από δημοσιογραφικές σημειώσεις γραμμένες ποιητικά ή από ποιήματα σε δημοσιογραφική γλώσσα.Ο Ηλίας Κουτσούκος γράφει ποίηση ούτως ή άλλως. Στον ακροβάτη των λέξεων υπάρχουν ποιήματα πεντακάθαρα που αφορούν όλους μας. Φωτίζουν γενναιόδωρα μικρά δωμάτια του μυαλού μας και πτέρυγες της ψυχής μας που συχνά ξεχνάμε να επισκεφτούμε. Δεν είναι ποίηση που σε απογειώνει από την καθημερινότητα, δεν φτιάχνει ατμόσφαιρα, ούτε σε ταξιδεύει αλλού. Αντίθετα σε προσγειώνει απ' τις πλάνες σου, σου θυμίζει την ρύπανσή της ατμόσφαιρας και σ' αναγκάζει να "μείνεις" στη χώρα του εαυτού σου, να μην ταξιδέψεις και ν' αναρωτηθείς για το περιεχόμενό της. Αγαπώ τον Ηλία Κουτσούκο γιατί είναι από τους ποιητές που θαυμάζω. Είναι απ' τους ποιητές που μιλάνε ανοιχτά και συγκεκριμένα, και απαντούν ξέροντας πως δεν υπάρχουν απαντήσεις. Γίνονται γνώμονες και σήμανση για την εποχή τους χωρίς να χειραγωγούν.

 

Αγαπώ τον Ηλία Κουτσούκο γιατί ζεί μες τα δαιμόνια της πόλης, τα συναναστρέφεται ίσως, κι όμως βρίσκει χρόνο να μιλήσει με τον άγγελό του, με το φάντασμα του εαυτού του, με τον χρόνο τον ίδιο. Γράφει ποίηση με την ύπαρξή του, με την προσωπικότητά του, κάθε μέρα, όλη μέρα, όλη νύχτα, ό,τι κι αν κάνει. Ας μου επιτραπεί να πιστεύω πως όταν πιάνει το μολύβι, απλώς ξεκουράζεται.

 

Έλενα Κυρίτση για το www.elogos.gr